Her şey, kaldırımda çalışan bir iş makinesinin yanında oturmuş, sohbet etmeye uğraşan iki adamla başladı ve sonrasında musluğu açtiğımda sıcak ve soğuk tarafı ayırt edemeyip tenimin yanmasıyla devam etti. Yanma esnasında bir kahkaha işittim buranın kahkahaları kadar rüzgarı da yabancıydı. Ellerimi açtığımda, yeryüzünden yeraltına doğru inen bir arık kenarındaydım ve nerden baksan yıllık gözyaşım miktarında su akıyordu. Suyun kaynağını bulmaya çalışırken bir el silah sesi duydum. Hızlıca arkamı döndüğümde önüme bir saksı düştü ve saçılan toprak, suyla birleşip çamur olmaya doğru evrildi. Bu evrimin bir parçası olan ben, daha 'temiz' olmaya çalışarak dikkatli adımlar atıyordum. Ne de olsa artık; topun peşinden yokuş aşağı koşan bir çocuğun nasıl duracağını düşünmeden ilerleyişindeki cesaret yoktu bende. Kendimde kafamı yukarı kaldıracak gücü bulduğumda, etrafın aydınlanmasını fotoselli bir lambaya borçlu ol...