Var oluşumun bir parçası olarak yok ediyordum kendimi.Su içip geçmesini bekleyecek kadar takatim yoktu. Bir kediyi sevdiğinizde avucunuza tüyden başka her şey bulaşabilir.Mikroplardan bahsetmiyorum. Işığın içinde yok olabiliriz aslında. Ardı ardına sıraladığın onca kelimeden milyon tane anlam çıkmasını başarmak, insanın yapabileceği doğaüstü bir yetenek olsa gerek.Mesela şu an okuduğun cümle gibi. Susabileceğim onca yerim varken hala kusuyor olmamı açıklayamamam da kendime yaptığım en büyük oyunlardan biri. Ve ben ... Hep sağ kulağımı sol elimle göstermeye devam edeceğim. Düşüncelerime bir zombi gibi yaklaşıp onları canlandırmamak için daha derin kuyular kazacağım. Susuzluğumu toprağa yayıp çamurdan kaleler inşa edeceğim. Biri gelip bu saçmalığın üstünden geçip yok sayılıncaya dek.